Συναδελφε, Συναδελφισα Συμβασιουχε, Πενταετη,
Η πραγματικοτητα που ζεις, τοσο στη δουλεια οσο και εξω απο αυτην, ειναι δυσκολη. Οικονομικη και κοινωνικη αβεβαιοτητα, εξαντληση του μισθου πολυ πριν τελειωσει ο μηνας, ανασφαλεια για το τι θα γινει στο μελλον (για τους Συμβασιουχους του χρονου, για τους τριετεις το 2020, για τους πενταετεις σε 5 χρονια), ανασφαλεια στον χωρο εργασιας (οπου καλεισαι να επιχειρησεις με ελλιπη μεσα προστασιας και εξοπλισμο υπο καθεστως εντονης σωματικης και ψυχολογικης πιεσης) και τοσα αλλα προβληματα, που σου εχουν δημιουργησει ενα αισθημα πιεσης και απογοητευσης. Ταυτοχρονα, οι χιλιαδες ανακοινωσεις και σχολια που μπορει να σε πλημμυριζουν με δηθεν "πληροφορηση" στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης, σου δημιουργουν την εντυπωση πως ειτε το παιχνιδι ειναι οριστικα χαμενο, ειτε οτι το μελλον σου το εχουν ηδη ξεπουλησει αυτοι που θα επρεπε να σε βοηθουν. Σου μενει μια αισθηση ματαιωσης και αναποφευκτου.
Ομως, σκεψου: αυτα τα αισθηματα ματαιωσης, αυτη η διαθεση "δεν γινεται τιποτα", ποιον εξυπηρετουν; Ποιος πραγματικα κερδιζει οσο εσυ χανεσαι μεσα στα προβληματα της καθημερινοτητας σου; Ποιον συμφερει να μην ζητησεις βοηθεια ουτε καν απο τον διπλανο σου; Αυτη η "αθωα" (εκ πρωτης οψεος) κριτικη, που φορτωνει ολα τα προβληματα του κλαδου μας στις πραξεις ή στις παραλειψεις της "Ομοσπονδιας", τελικα ποιους βοηθα;
Συναδελφε, συναδελφισα,
την ιδια καθημερινοτητα ζουμε ολοι μας. Στον ιδιο κοσμο της ανασφαλειας κινουμαστε ολοι. Αυτο που πραγματικα μας ενωνει, ειναι το οτι κανουμε την ιδια δουλεια και αντιμετωπιζουμε τα ιδια προβληματα. Αν καποιοι ηταν "βολεμμενοι" (οικονομικα και υπηρεσιακα) δεν θα ηταν εδω. Σιγουρα, δε θα φορτωναν τον εαυτο τους με τις σκοτουρες που κι εσυ ο ιδιος αντιμετωπιζεις. Αν απολυθει του χρονου ο Συμβασιουχος, το 2020 ο τριετης και το 2022 ο πενταετης, θα απολυθει ειτε ειναι συνδικαλιστης ειτε οχι!
Η αληθεια ειναι απλη: ο συνδικαλισμος (ειτε ειναι σωματειο, ειτε ομοσπονδια, ειτε οτιδηποτε αλλο) ουτε νομοθετει, ουτε πληρωνει, ουτε διοικει. Ο συνδικαλισμος κανει ενα πολυ απλο πραγμα και μονο: ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ, καθως κατανοει πως το να ζηταμε 10 ανθρωποι το ιδιο πραγμα μονος του ο καθενας δεν επιφερει αποτελεσμα, ενω αν το ζητησουν και οι 10 μαζι και ταυτοχρονα ειναι πιο δυνατο. Ο συνδικαλισμος λοιπον δεν ειναι τιποτε αλλο απο ΕΣΕΝΑ, που ΕΝΩΝΕΙΣ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΟΥ.
Ποιος λοιπον μπορει να λυσει τα προβληματα σου καλυτερα απο ΕΣΕΝΑ; Εσενα που ησουν στον Καλαμο, στη Ζακυνθο, στην Ηλεια, στην Κεφαλλονια, στα Κυθηρα κ.α. ολο το καλοκαιρι και οπου αλλου σε χρειαστηκε ο συνανθρωπος σου τον οποιο καλεισαι να προστατεψεις; Αυτοι που προσπαθουν να σε πεισουν πως για ολα φταιει η "ομοσπονδια", πού ηταν οταν εσυ βολοδερνες στις πυρκαγιες ανα την Ελλαδα; Γιατι εμεις, οι συναδελφοι - συνδικαλιστες που πιστευουμε στο ιδανικο της οργανωσης και του καθαρου συνδικαλισμου και που στηριζουμε την οργανωση στον πιο αποδοτικο βαθμο (γιατι αυτο ειναι η ομοσπονδια: ενας πιο δημοκρατικος κει μεγαλυτερος βαθμος οργανωσης) ολο το καλοκαιρι ημασταν στα δαση και στα βουνα, και τωρα στα εργοστασια, στα σπιτια και στα τροχαια, και δεν ειδαμε ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΝΕΝΑΝ απο αυτους που σου κουνανε επιδεικτικα το δαχτυλο μεσω διαδικτυου και που προσπαθουν να σε πεισουν οτι αυτοι ειναι πιο καταλληλοι για να διαχειριστουν την τυχη σου.
Ε, λοιπον, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΑΠΟ Ε Σ Ε Ν Α για να διαχειριστει τα προβληματα σου. Και τα προβληματα σου, τα προβληματα ΜΑΣ, μπορουν να λυθουν μονο σε εναν χωρο: εξω απο τα παραθυρα αυτων που παιρνουν τις αποφασεις που οριζουν τις τυχες μας. Εξω απο τα παραθυρα ολων αυτων που σου χτυπανε την πλατη μολις εχεις κανει το καθηκον σου, και που μετα σε ξεχνανε - μεχρι να σε ξαναχρειαστουν για να τους σωσεις.
Γι` αυτο, ολοι εμεις, θα ειμαστε την ΔΕΥΤΕΡΑ, 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 ΣΤΙΣ 9:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
Γι' αυτο σε περιμενουμε και ΕΣΕΝΑ να ερθεις. Για να ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ. Μια φωνη ΚΑΘΑΡΗ και ΔΥΝΑΤΗ.
Η πραγματικοτητα που ζεις, τοσο στη δουλεια οσο και εξω απο αυτην, ειναι δυσκολη. Οικονομικη και κοινωνικη αβεβαιοτητα, εξαντληση του μισθου πολυ πριν τελειωσει ο μηνας, ανασφαλεια για το τι θα γινει στο μελλον (για τους Συμβασιουχους του χρονου, για τους τριετεις το 2020, για τους πενταετεις σε 5 χρονια), ανασφαλεια στον χωρο εργασιας (οπου καλεισαι να επιχειρησεις με ελλιπη μεσα προστασιας και εξοπλισμο υπο καθεστως εντονης σωματικης και ψυχολογικης πιεσης) και τοσα αλλα προβληματα, που σου εχουν δημιουργησει ενα αισθημα πιεσης και απογοητευσης. Ταυτοχρονα, οι χιλιαδες ανακοινωσεις και σχολια που μπορει να σε πλημμυριζουν με δηθεν "πληροφορηση" στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης, σου δημιουργουν την εντυπωση πως ειτε το παιχνιδι ειναι οριστικα χαμενο, ειτε οτι το μελλον σου το εχουν ηδη ξεπουλησει αυτοι που θα επρεπε να σε βοηθουν. Σου μενει μια αισθηση ματαιωσης και αναποφευκτου.
Ομως, σκεψου: αυτα τα αισθηματα ματαιωσης, αυτη η διαθεση "δεν γινεται τιποτα", ποιον εξυπηρετουν; Ποιος πραγματικα κερδιζει οσο εσυ χανεσαι μεσα στα προβληματα της καθημερινοτητας σου; Ποιον συμφερει να μην ζητησεις βοηθεια ουτε καν απο τον διπλανο σου; Αυτη η "αθωα" (εκ πρωτης οψεος) κριτικη, που φορτωνει ολα τα προβληματα του κλαδου μας στις πραξεις ή στις παραλειψεις της "Ομοσπονδιας", τελικα ποιους βοηθα;
Συναδελφε, συναδελφισα,
την ιδια καθημερινοτητα ζουμε ολοι μας. Στον ιδιο κοσμο της ανασφαλειας κινουμαστε ολοι. Αυτο που πραγματικα μας ενωνει, ειναι το οτι κανουμε την ιδια δουλεια και αντιμετωπιζουμε τα ιδια προβληματα. Αν καποιοι ηταν "βολεμμενοι" (οικονομικα και υπηρεσιακα) δεν θα ηταν εδω. Σιγουρα, δε θα φορτωναν τον εαυτο τους με τις σκοτουρες που κι εσυ ο ιδιος αντιμετωπιζεις. Αν απολυθει του χρονου ο Συμβασιουχος, το 2020 ο τριετης και το 2022 ο πενταετης, θα απολυθει ειτε ειναι συνδικαλιστης ειτε οχι!
Η αληθεια ειναι απλη: ο συνδικαλισμος (ειτε ειναι σωματειο, ειτε ομοσπονδια, ειτε οτιδηποτε αλλο) ουτε νομοθετει, ουτε πληρωνει, ουτε διοικει. Ο συνδικαλισμος κανει ενα πολυ απλο πραγμα και μονο: ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ, καθως κατανοει πως το να ζηταμε 10 ανθρωποι το ιδιο πραγμα μονος του ο καθενας δεν επιφερει αποτελεσμα, ενω αν το ζητησουν και οι 10 μαζι και ταυτοχρονα ειναι πιο δυνατο. Ο συνδικαλισμος λοιπον δεν ειναι τιποτε αλλο απο ΕΣΕΝΑ, που ΕΝΩΝΕΙΣ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΟΥ.
Ποιος λοιπον μπορει να λυσει τα προβληματα σου καλυτερα απο ΕΣΕΝΑ; Εσενα που ησουν στον Καλαμο, στη Ζακυνθο, στην Ηλεια, στην Κεφαλλονια, στα Κυθηρα κ.α. ολο το καλοκαιρι και οπου αλλου σε χρειαστηκε ο συνανθρωπος σου τον οποιο καλεισαι να προστατεψεις; Αυτοι που προσπαθουν να σε πεισουν πως για ολα φταιει η "ομοσπονδια", πού ηταν οταν εσυ βολοδερνες στις πυρκαγιες ανα την Ελλαδα; Γιατι εμεις, οι συναδελφοι - συνδικαλιστες που πιστευουμε στο ιδανικο της οργανωσης και του καθαρου συνδικαλισμου και που στηριζουμε την οργανωση στον πιο αποδοτικο βαθμο (γιατι αυτο ειναι η ομοσπονδια: ενας πιο δημοκρατικος κει μεγαλυτερος βαθμος οργανωσης) ολο το καλοκαιρι ημασταν στα δαση και στα βουνα, και τωρα στα εργοστασια, στα σπιτια και στα τροχαια, και δεν ειδαμε ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΝΕΝΑΝ απο αυτους που σου κουνανε επιδεικτικα το δαχτυλο μεσω διαδικτυου και που προσπαθουν να σε πεισουν οτι αυτοι ειναι πιο καταλληλοι για να διαχειριστουν την τυχη σου.
Ε, λοιπον, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΑΠΟ Ε Σ Ε Ν Α για να διαχειριστει τα προβληματα σου. Και τα προβληματα σου, τα προβληματα ΜΑΣ, μπορουν να λυθουν μονο σε εναν χωρο: εξω απο τα παραθυρα αυτων που παιρνουν τις αποφασεις που οριζουν τις τυχες μας. Εξω απο τα παραθυρα ολων αυτων που σου χτυπανε την πλατη μολις εχεις κανει το καθηκον σου, και που μετα σε ξεχνανε - μεχρι να σε ξαναχρειαστουν για να τους σωσεις.
Γι` αυτο, ολοι εμεις, θα ειμαστε την ΔΕΥΤΕΡΑ, 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 ΣΤΙΣ 9:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
Γι' αυτο σε περιμενουμε και ΕΣΕΝΑ να ερθεις. Για να ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ. Μια φωνη ΚΑΘΑΡΗ και ΔΥΝΑΤΗ.
